Gisteren voelde Thijs zich op zich al een stuk beter. Hij had geen koorts meer en was weer meer wakker. Alleen drinken ging nog niet goed.
Door het hoesten ging het wel eens mis met het drinken waardoor hij zich verschillende keren verslikte tot braakneiging toe. Dit was dus niet leuk om te zien en zelfs een beetje eng soms.
Net of hij kon stikken ofzo. Dus op een gegeven moment wilde hij niet drinken omdat hij dit waarschijnlijk begon te associëren met hoesten en verslikken. Dus dat was soms wel een gevecht om er iets in te krijgen. Vond het gewoon zielig en maakte me nu hier weer een beetje druk over omdat hij toch wel vocht binnen moest krijgen natuurlijk.
Gisteren ben ik begonnen met druppeltjes van bisolvon tegen het slijm om een steuntje in de rug te geven.
Vandaag hebben we een andere fles geprobeerd met maar een klein gaatje in de speen zodat ie niet teveel tegelijk binnen kon krijgen. Dit ging op zich goed en hij durfde weer te drinken.
Alleen vanmiddag ging het nog even verkeerd. Hij verslikte zich waarschijnlijk weer even, moest weer hoesten en bleef er even in. Toen moest hij hoesten en boeren tegelijk (erg akelig lijkt me dat)

Natas en Daan waren er de middag nog even en Natas zei toen dat Thijs tandjes begon te krijgen. Ik stond een beetje verbaast eigenlijk, maar diezelfde ochtend met het fruithapje viel me wel op dat het lepeltje tegen iets hard aan kwam een paar keer. Maar ik dacht dat het tandvlees gewoon wat harder werd omdat hij nog te jong was voor tandjes krijgen.
Maar toen ik dus zelf voelde met mijn vinger voelde ik inderdaad 2 kleine scherpe puntjes op zijn onderkaak.
Dit voelde heel apart. Echt het gevoel van, onze jongen wordt al groot…. En weer een mijlpaal bereikt.

  rollebollen op het grote bed.

Thomas vond het ook wel mooi. Echt trots dat ie tandjes krijgt. Hehe, beetje maf wel eigenlijk.
Waarschijnlijk heeft ie er weinig last van gehad omdat ze door zijn gekomen toen hij ziek was en dus veel heeft geslapen. Dus dat is weer zijn geluk geweest.

zaterdag 23 december