Vanaf vandaag is het officieel…. Thijs loopt !!
Eerst waren het maar een paar pasjes en liet hij zich weer door zijn knietjes zakken of viel hij gewoonweg om, maar vanavond liep hij dus gewoon door het hele huis.
Uiteraard verloor hij zijn evenwicht nog wel eens of liet hij zich bewust door zijn knieën zakken.
Hoe trots kan je zijn als ouders. Dit was echt zo’n gevoel als ik had toen zijn eerst tandje doorkwam. Weer een mijlpaal bereikt.
Verder wil hij ook vaak het laatste woord hebben. Als je hem ergens op wijst dat iets niet mag, dan begint ie op zijn manier al echt te mopperen. Hij heeft zelfs een keer boos naar me gekeken. Toen moest ik toch wel een beetje lachen hoor.
Met eten kan hij zelf de boterham al pakken en dan neemt ie zelf een hap en van een bordje eten ging vanavond ook goed zonder dat het bord ondersteboven werd gehouden. De fles kan hij zelf vasthouden en dan zelf zo drinken.
Hij gaat al zo snel vooruit.
Net las ik op het forum dat een kindje die een paar dagen jonger is dan Thijs nog maar met moeite kan gaan staan in de box. Kruipen doet ze al wel.
Het kan zo’n verschil zijn per kindje en wat ze kunnen op een bepaalde leeftijd.
Wat dat betreft is Thijs best snel en leergierig ook. |
Ik bedoel …. Met 1 jaar en anderhalve week al lopen vind ik best knap hoor.
Ook doet hij al heel snel dingen na. Laatst zat hij op de commode en was ik zijn haar aan het borstelen. Toen gaf ik de borstel aan hem en begon hij zelf (zo goed als kwaad het lukte dan) zijn haar te borstelen. Gisteren deden we samen de eerste 2 zinnen van klap eens in je handjes. Normaal deed hij zijn handen dus niet op zijn ‘bolletje’ maar nu zag hij dat ik het deed en nu deed hij het dus ook.
Van de week zat ik achter de computer en zat hij bij mij op de grond. Hij had mijn telefoon te pakken gekregen en ik hoorde hem wat brabbelen. Dus ik kijk achterom en zie ik hem met dat ding bij zijn oor zitten, net of ie aan het bellen was.
Dat was zo’n grappig gezicht. Toen had ik Thomas gebeld zodat ie met hem kon ‘bellen’. Dat ging uiteraard niet volgens plan, want Thomas nam niet op, maar ik wist niet dat hij nog aan stond (dacht dat ik de telefoon alweer uit had gedaan) en Thijs had dus nog wel wat ‘ingesproken’ op de voicemail. Dat hoorde we ’s avonds toen Thomas zag dat ie een voicemailbericht had. Was echt grappig. 

Verder hadden we een tip gekregen tijdens de boodschappen van een vrouwtje dat je ze een geraspte wortel uit de koelkast kunt geven als ze last hebben van de tanden.
Dus ik zo’n ding geraspt en gegeven. Mooi dat ie er niks mee deed. Op een gegeven moment werd ie maar op de grond gegooid.
Later die middag zag ik hem op het aanrecht liggen en gaf ik hem weer om te kijken wat hij er mee zou doen. Maar weer wist ie er geen raad mee….. toen pakte ik hem, nam er een hapje van terwijl hij ernaar zat te kijken. Ik gaf hem vervolgens terug en hij nam nu dus wel een knabbeltje.
Het is bijna te mooi om waar te zijn als je dit leest… maar het is echt waar.
Kortom… hij gaat gewoon weer even heel snel. Dus er zal binnenkort wel weer een tijd komen dat we heel weinig van vooruitgang zien.
Maar dat ie nu gewoon loopt vinden we echt geweldig. Zo trots dat we zijn op hem.
En hij heeft er zelf ook zo’n lol in. Hij ziet ons natuurlijk enthousiast zijn en daar reageert ie vervolgens zelf ook weer op door dan te glimlachen. Je ziet hem zelf ook gewoon genieten.
Het gekke alleen is weer wel…. Dat ie nog gewoon graag in de box speelt.
In het begin is het vaak even jammeren, totdat hij de speeltjes ziet en dan gaat hij gewoon lekker zijn gang.
Ik begrijp niet waar we zo’n geweldig kind aan te danken hebben. Als je soms hoort wat een problemen andere mensen met hun kinderen hebben dan zijn wij echt gezegend met dit ventje.
Hij eet, drinkt en slaapt goed. Hij ontwikkelt goed en is over het algemeen altijd wel vrolijk.
Qua gezondheid zit het volgens mij ook wel goed….. soms vind ik het bijna vervelend om dat allemaal zo te zeggen. Net of dat je dan van die ouders bent die alleen maar hun kind zitten op te hemelen. Maar dat is dus niet zo… sterker nog, ik heb zelfs een hekel aan zulke mensen.
Wat ik vertel zijn dus gewoon de feiten en meer of minder kan ik er niet van maken.
Tuurlijk is hij ook wel eens vervelend en zou ik hem het liefst even achter de verflaag (hebben geen behang) willen plakken. Het is en blijft een kind die toch dingen moet (af)leren en dat kost gewoon tijd, veel liefde en vooral energie. Met hier en daar een beker die wordt opgepakt en omgekieperd zodat je de vloer weer kan schoonmaken.
En dan moeten wij ook wel even zuchten hoor….
Maar ik ben allang blij dat hij gewoon zo goed groeit en ontwikkeld.

Nou, dit was het weer even voor nu.
Tot de volgende keer.

Donderdag 2 augustus 2007