Afgelopen weekend was vrij heftig….
Zaterdagnacht gaf Thomas Thijs de fles en Thijs was heel raar aan het doen. Tijdens de fles zat hij soms gewoon te gillen wat nergens over ging want een minuut later lag hij Thomas strak aan te kijken en weer te lachen. Ik had geen idee waar hij last van had.
Die avond daarvoor waren we bij mijn schoonzus een spelletje wezen doen en toen voelde ik me al niet lekker af en toe. Licht in me hoofd en ik was niet te genieten. Was gewoon kribbig en kon weinig hebben.
Maar goed, dus ik hoorde Thijs huilen en ging eens kijken wat daar de reden van was.

Daarvoor ging het al niet lekker met me. Ik ging nadat ik de eerste keer was wezen kijken bij de mannen weer terug naar bed gelopen en voelde me weer licht en zweverig. Toen ik ging liggen voelde ik me heel eng worden. Kreeg een soort angstaanval en zag Thijs heel even als een duveltje. Toen wist ik dat het fout zat.
Ik ging naar beneden om even naar de w.c. te gaan en hoorde Thijs op een gegeven moment beneden gillen terwijl hij de fles al kreeg.
Toen heb ik me ouders gebeld om te zeggen dat pa me gerust kon komen halen omdat ik er doorheen zat. Ik was bang dat ik tegen een inzinking of misschien zelfs een depressie aanzat.
Thomas kon het in de eerste instantie niet begrijpen en had het idee dat ik het niet kon maken om mijn kind zomaar achter te laten….. dat doe je toch niet dacht ie. (de volgende dag hebben we hier over gesproken)
Maar goed, dus pa kwam me ophalen en toen we thuis aankwamen was ma net bezig met thee zetten. Dat is dus weer een goeie moeder hè…. Midden in de nacht je bed uit – terwijl je toch al slaap genoeg nodig hebt – om thee te zetten voor je kind.
Dit hebben we nog even opgedronken en nog even wat gepraat en zijn toen rond half 5 naar bed gegaan. Ik heb tot 12 uur geslapen…. Ben toen een boterham wezen eten en ben rond 1 uur weer teruggegaan tot 16.00 uur. Ik voelde me hierna bijna als herboren. Ik had gewoon kunnen slapen zonder dat ik Thijs kon horen en dat ik er weer uit moest. Achteraf gezien ben ik gewoon oververmoeid geweest. Dit in samenwerking met een te laag ijzergehalte en als slag op de vuurpijl werd ik die zondag ook weer voor het eerst sinds de zwangerschap ongesteld.
Thijs bleek de zondag goed doorgekomen te zijn. Hij was rustig en zondagavond heb ik hem zelf weer eten gegeven en is daarna gelijk gaan slapen. Zonder gehuil of wat dan ook.
En als ik ook kijk naar de ‘sprongentabel’ heeft Thijs waarschijnlijk ook net in zo’n sprong gezeten van ontwikkeling. Dus hadden we eigenlijk net even alles tegelijk en dat heeft in die nacht gebotst.
Het is achteraf goed geweest dat ik me even heb teruggetrokken zodat ik heel even weer tot mezelf kon komen en met beide voeten op de grond terecht kwam.
Nu gaat het gelukkig weer een stuk beter.
Vanochtend is hij voor het eerst naar de opvang geweest om te oefenen en ik ben toen nog een paar uurtjes terug naar bed gegaan. Mij vangen ze niet meer.
Dit had ik eigenlijk de afgelopen 9 weken moeten doen. Maar zodra dat ik weer mobiel was ging ik maar door met hier naartoe en daar naartoe….. ik wilde nog zoveel dingen doen nu ik nog vrij was en ik voelde me ook niet moe. Dus ik dacht…. Ik ga dan toch niet in bed liggen….tsss, kan me tijd wel beter besteden.
Totdat ik dus die nacht van zaterdag op zondag met me bek tegen de muur liep en mezelf tegenkwam. Heel toevallig hadden we het er zaterdagochtend op de laatste yogales nog over.
Of dat je het over de duvel hebt zeggen ze dan wel eens.
Maar goed, ik heb me lesje hier wel mee geleerd en ga vanaf nu dus beter op mezelf letten zonder maar door te willen stomen. Alleen toch jammer dat je er dan op zo’n rotmanier achter moet komen, maar dat is vaak wel het beste om je weer even op de plaats te zetten.
Thijs is vandaag overigens heel rustig. Heel lief geweest op de opvang ook en Miranda vond hem echt een schatje. Ze heeft in zijn Dagboek een voetje gezet en een stukje geschreven.
Ik hoop dat het de rest van de week ook goed gaat wat zijn humeur betreft.
Die sprongen zijn toch maar niks hoor, daar is ie goed van slag af geweest naar mijn idee.

 deze stuurde Thomas op die zondag dat ik bij pa en ma was om mij op te vrolijken.

maandag 25 september